خاطرات خیلی عجیبن...!!

گاهی اوقات می خندیم

به روزایی که گریه می کردیم

گاهی گریه می کنیم به

یاد روز هایی که می خندیدیم…

بی خیال تمام هیاهوی اطراف

بر ساحل زندگی قدم می زنم

بی خیال فکر تو

دنیای خود را نقاشی می کنم

بی خیال تمام آنچه باید باشد

نگین عشق را بر انگشت خود می آویزم

بی خیال همه رفت ها

به داشته های خود دل می بندم

اما

بگذار قدم بزنم...

قدم هایی سرشار از احساس بر ساحل زندگی

این روزها...

غروب عشق برای من

حیات دوباره خورشید

در آنسوی آسمان بودن ها؛ بر ساحل زندگیست!

نسیم دریا بر لبانم می نشیند

با خود می اندیشم

گویا

عشق در همین حوالی ست...

و باز می گویم

شاید

تا غروب عشق

نیمروزی باقی ست...

 من پذیرفتم شكست خویش را

 پندهای عقل دوراندیش را

 من پذیرفتم كه عشق افسانه است

 میروم شاید فراموشت كنم

می روم از رفتن من شاد باش

آرزودارم ولی عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را تلخی برخوردهای سرد را